دلیل شهرت

هنرمند

موسیقی دان، آهنگساز و نوازنده نی

علت وفات

بیماری

ایست قلبی

جمشید عندلیبی در سن ۱۰ سالگی آموزش موسیقی را با ساز آکاردئون در کلاس‌های فرهنگ و هنر وقت سنندج که مسئول آن حسن کامکار بود شروع کرد. او سپس به عضویت گروه نوجوانان و ارکستر بزرگسالان فرهنگ و هنر سنندج درآمد و در کنار آموزش و تعالیم مختلف موسیقی به همراه ارکستر بزرگسالان اجرای کنسرت داشت.
جمشید عندلیبی، تحت تأثیر تکنوازی‌های نی حسن کسایی به ساز نی علاقمند شد و نواختن نی را در آغاز بی استاد فراگرفتمحمدجلیل عندلیبی که سرپرست و آهنگساز گروه مولانا و برادر جمشید، درباره میزان کوشش او برای رسیدن این این سطح گفته بود: «من شاهد بودم که استاد جمشید عندلیبی خیلی زحمت کشید. او فقط روزانه شش ساعت برای خوب شدن سنوریته در نی فوت می‌کرد. جمشید از ردیف‌دان‌های بزرگ ایران هم هست. ردیف میرزا عبدالله را برای نی اجرای جدید کرده. او افتخار من است و من به جمشید عزیز عرض ادب دارم.»

او ردیف موسیقی سنتی ایرانی را نزد نصرالله ناصح‌پور و نورعلی برومند و محمدرضا لطفی یاد گرفت.

او سال ۱۳۵۴ در آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران که برعهده نورعلی برومند بود در رشته موسیقی پذیرفته شد و با حضور در دانشگاه تهران و آشنایی با حسین عمومی به ادامه فراگیری فنون و شگردهای ساز نی پرداخت.

با تشکیل گروه عارف با حضور پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده به عضویت این گروه پذیرفته شد.
عندلیبی در سال ۱۳۶۰ برای تکمیل تکنیک‌های پیشرفته نوازندگی نی به نزد حسن کسایی در اصفهان رفت. عندلیبی در آثاری چون بیداد، نوا، دستان، دود عود، آسمان عشق، یاد ایام، رسوای دل، پیام نسیم، دل مجنون و سرو چمان با محمدرضا شجریان همکاری نزدیک داشته‌است.

او علاوه بر نوازندگی در کار آهنگسازی نیز فعال بود و آلبوم‌های میهمان تو، پاییز نیزار و مونس جان از جمله فعالیت‌های او در زمینه آهنگسازی است. عندلیبی همچنین قطعات ابوالحسن صبا را با نی و به صورت ردیف آموزشی تنظیم کرده و نواخته‌است.