دریاچه تار
دریاچه تار
دریاچه تار جزو آثار طبیعی ملی ایران و از مناطق گردشگری شهرستان دماوند بوده و در ۱۵ کیلومتری شرق شهر دماوند در غرب روستای هویر واقع شده است.این دریاچه جزو دریاچههای آب شیرین کوهستانی محسوب میشود و در ارتفاع بیش از ۳۰۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد.
دریاچه تار که یکی از دریاچههای آب شیرین ایران است در ۱۵ کیلومتری شرق دماوند و در بین کوههای دوبرار در شمال و زرینکوه در جنوب واقع شده است. این دریاچه در اثر زمین لغزش زرینکوه ایجاد گردیده است. درازای دریاچهٔ تار حدود ۱/۳ کیلومتر و میانگین پهنای آن ۴۰۰ متر است. عمق این دریاچه در فصول پرآب حدود ۵۰ متر و در فصول کمآب حدود ۴۰متر است.[۵] سرشاخه آبهایی که به این دریاچهها میریزند، چشمهساران کوههای قرهداغ، سیاهچال و شاهنشین در شمال و آبراهههای فصلی از جنوب است که قسمتی از آب آنها وارد دریاچهها میشود و قسمتی دیگر، آب رودهای تار و هویر را تأمین میکنند. سرریز این دریاچه به صورت بسیار اندک سرچشمه رودخانه تار محسوب میشود که بهطور طبیعی با تغذیه از رودخانههای فرعی دیگر تشکیل رود تاررود را میدهد و به سوی شهر دماوند جاری میشود.
یکی دیگر از فضای دیدنی روستای هویر دریاچه کوچک هویر میباشد که در شرق دریاچه تار یا همان دریاچه بزرگ هویر قرار دارد، از جاذبههای طبیعی ارزشمند روستاست که ماهیگیران برای صید قزل آلا به آنجا میروند. سطح دریاچه در فصول سرد سال یخ میزند.
آب و هوای دریاچه در فصول مختلف سال بسیار سرد و همواره در معرض وزش بادهای غربی است و بهترین زمان ممکن برای بازدید از این دریاچه در اوایل خرداد ماه میباشد.
در اطراف این دریاچه اثری از درخت و بوته زار به چشم نمیخورد و در گذشته در بعضی دامنهها بوتههای آویشن دیده میشد که بعلت فرسایش شدید خاک تقریباً چیزی از آنها باقی نمانده است.
در چند سال اخیر اداره محیط زیست اقدام به رهاسازی قزل آلای خال قرمز و ماهی زردک در این دریاچه نموده است.
یکی دیگر از فضای دیدنی روستای هویر دریاچه کوچک هویر میباشد که در شرق دریاچه تار یا همان دریاچه بزرگ هویر قرار دارد، از جاذبههای طبیعی ارزشمند روستاست که ماهیگیران برای صید قزل آلا به آنجا میروند. سطح دریاچه در فصول سرد سال یخ میزند.
آب و هوای دریاچه در فصول مختلف سال بسیار سرد و همواره در معرض وزش بادهای غربی است و بهترین زمان ممکن برای بازدید از این دریاچه در اوایل خرداد ماه میباشد.
در اطراف این دریاچه اثری از درخت و بوته زار به چشم نمیخورد و در گذشته در بعضی دامنهها بوتههای آویشن دیده میشد که بعلت فرسایش شدید خاک تقریباً چیزی از آنها باقی نمانده است.
در چند سال اخیر اداره محیط زیست اقدام به رهاسازی قزل آلای خال قرمز و ماهی زردک در این دریاچه نموده است.