تالاب شادگان
تالاب شادگان
تالاب بینالمللی شادگان یکی از تالابهای بزرگ ایران است. این تالاب در جنوب غربی ایران در جنوب شهر شادگان در استان خوزستان واقع شده است. در همایش تالابهای جهان که در رامسر برگزار شد تصمیم گرفته شد که سه تالاب شادگان، خورموسی و خور الامیه با عنوان تالاب شادگان شناخته شود.
تالاب بینالمللی شادگان یکی از تالابهای بزرگ ایران است. این تالاب در جنوب غربی ایران در جنوب شهر شادگان در استان خوزستان واقع شده است. در همایش تالابهای جهان که در رامسر برگزار شد تصمیم گرفته شد که سه تالاب شادگان، خورموسی و خور الامیه با عنوان تالاب شادگان شناخته شود. کنوانسیون رامسر که معاهدهای بینالمللی است در سال ۱۹۷۱ میلادی امضا شده است این معاهده برای حفظ و نگهداری تالابها میباشد. در این کنوانسیون فهرستی از تالابهای مهم جهان نیز تهیه شده که به «فهرست رامسر» شهرت دارد. در این فهرست بریتانیا با ۱۶۴ تالاب از لحاظ تعداد و کانادا با ۱۳۰ هزار کیلومتر مربع تالاب، از لحاظ وسعت رکورددار است. مقر دائمی کنوانسیون در گلند، سوئیس است. گفته میشود سدسازی و رعایت نشدن نیاز آبی تالاب، تخلیه پسابهای آلودهای چون مزارع نیشکر، پرورش ماهی و فولاد خوزستان، عبور لولههای نفتی، فعالیت ۳۰ واحد پتروشیمی و تخلیه زبالههای شهری، این تالاب منحصربهفرد را از سال ۱۳۷۲ وارد فهرست قرمز تالابهای بینالمللی (لیست مونترو) کرده است.
پناهگاه حیات وحش شادگان یک پناهگاه حیات وحش با مساحت ۳۲۸۵۷۰ هکتار است که در استان خوزستان در ایران قرار دارد. این پناهگاه حیات وحش طبق مصوبهٔ شمارهٔ ۵۸۸ در تاریخ ۱۳۸۰/۷/۲۵ در فهرست مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار گرفت.
عیشت حدود ۱۰۰ هزار نفر به تالاب شادگان و حیات آن وابسته است. از سوی دیگر تالاب شادگان با حدود ۵۳۸هزار هکتار، به تنهایی یک سوم وسعت تالابهای جهانی ثبت شده کشور را در کنوانسیون رامسر دربرگرفته است. این تالاب زیستگاه بیش از ۳۰درصد از پرندگان (۱۵۴ گونه)، ۲۵درصد از پستانداران (۴۰ گونه) و ۴۵درصد از ماهیان کشور (۳۶ گونه ماهی مردابی و ۴۵ گونه ماهی دریایی) است. همچنین ۱۷ جامعه اصلی گیاهی متشکل از ۱۱۰ گونه گیاهی، سه گونه دوزیست، ۹ گونه خزنده و چهار گونه میگو را در خود جا داده است که همگی در معرض نابودی قرار دارند.
در آبان ماه ۱۳۸۳ شهرداری آبادان ۳۵ هزار مترمکعب از زبالههای نفتی منطقه گیسی را از زیر خاک خارج و در تالاب شادگان ریخت. این کار طی عملیات احداث بلوار در منطقهای از آبادان انجام گرفت. در حدود ۱۰۰ هزار نفر از مردم محلی آن منطقه به درجات مختلف برای فراهمآوری نیازمندیهای زندگی به منابع تالاب وابستهاند. در گذشته، جریانات ورودی به تالاب به خاطر توسعه آبیاری در مناطق بالادست بهطور مداوم کاهش یافته و حجم فزاینده جریانات زهکشی بهطور مستمر به تالاب آسیب وارد میآورد. این مشکلات، که بر اثر خشکسالیها طولانی تشدید شده درحال حاضر اثرات زیانباری بر تنوع زیستی با اهمیت جهانی و مزایای بیشماری که تالاب برای جوامع محلی فراهم میکند، گذاشته است.
طرح حفاظت از تالابهای ایران با همکاری سازمان محیط زیست، برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) و تسهیلات محیط زیست جهانی (GEF) به منظور رسیدگی به بحران تالابها از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ به اجرا در میآید. این طرح در تالابهای پریشان و ارومیه آغاز شد و تالاب شادگان ابتدا در سال ۸۷ به عنوان سایت تکرار در این طرح پذیرفته شد که در نهایت در سال ۸۹ به عنوان سایت اصلی در نظر گرفته شد.
همچنین طرح زندان جدید آبادان در حریم تالاب بینالمللی شادگان مصوب شد که با مخالفت اهالی محیط زیست مواجه شد.
تالاب بینالمللی شادگان بهدلیل محاصره توسط صنایع فولاد و پتروشیمی در خطر تخریب محیط زیستی نیز است. تالاب شادگان جزو ۱۸ تالاب بینالمللی ثبت شده است، این تالاب در آبان ماه ۱۳۸۳، به خاطر اقدام شهرداری آبادان که ۳۸هزار مترمکعب از زبالههای نفتی منطقه گیسی را از زیر خاک خارج و در تالاب شادگان ریخت، با یک فاجعه زیستمحیطی رو به رو شد.
طی سالهای اخیر با افزایش بهرهبرداریهای کارخانهها و مراکز صنعتی از تالاب، آب تالاب شادگان با آلودگیهای شدید صنعتی و شیمیایی روبرو شده است، و زندگی مردم این منطقه را تحت تأثیر خود قرار داده است. و باعث شیوع بیماریهای عفونی و سرطان گردیده است. همچنین آلودگی آب تالاب به انواع مواد شیمیایی نظیر نیترات و فسفات علاوه بر شور نمودن آب تالاب زیستبوم و پوشش گیاهی و جانوری را نیز در این منطقه تحت شعاع قرار داده است.
تهدیدها و چالشها:
کاهش ورودی آب بهدلیل سدسازی و خشکسالی
ورود پسابهای آلوده صنعتی و کشاورزی
تخلیه زبالههای نفتی و شهری در تالاب
آلودگی شدید آب و خاک به مواد شیمیایی
نابودی تنوع زیستی و زیستگاههای طبیعی
از بین رفتن منابع معیشتی مردم محلی
احداث پروژههای عمرانی در حریم تالاب
گسترش بیابانزایی و افزایش ریزگردها
پناهگاه حیات وحش شادگان یک پناهگاه حیات وحش با مساحت ۳۲۸۵۷۰ هکتار است که در استان خوزستان در ایران قرار دارد. این پناهگاه حیات وحش طبق مصوبهٔ شمارهٔ ۵۸۸ در تاریخ ۱۳۸۰/۷/۲۵ در فهرست مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار گرفت.
عیشت حدود ۱۰۰ هزار نفر به تالاب شادگان و حیات آن وابسته است. از سوی دیگر تالاب شادگان با حدود ۵۳۸هزار هکتار، به تنهایی یک سوم وسعت تالابهای جهانی ثبت شده کشور را در کنوانسیون رامسر دربرگرفته است. این تالاب زیستگاه بیش از ۳۰درصد از پرندگان (۱۵۴ گونه)، ۲۵درصد از پستانداران (۴۰ گونه) و ۴۵درصد از ماهیان کشور (۳۶ گونه ماهی مردابی و ۴۵ گونه ماهی دریایی) است. همچنین ۱۷ جامعه اصلی گیاهی متشکل از ۱۱۰ گونه گیاهی، سه گونه دوزیست، ۹ گونه خزنده و چهار گونه میگو را در خود جا داده است که همگی در معرض نابودی قرار دارند.
در آبان ماه ۱۳۸۳ شهرداری آبادان ۳۵ هزار مترمکعب از زبالههای نفتی منطقه گیسی را از زیر خاک خارج و در تالاب شادگان ریخت. این کار طی عملیات احداث بلوار در منطقهای از آبادان انجام گرفت. در حدود ۱۰۰ هزار نفر از مردم محلی آن منطقه به درجات مختلف برای فراهمآوری نیازمندیهای زندگی به منابع تالاب وابستهاند. در گذشته، جریانات ورودی به تالاب به خاطر توسعه آبیاری در مناطق بالادست بهطور مداوم کاهش یافته و حجم فزاینده جریانات زهکشی بهطور مستمر به تالاب آسیب وارد میآورد. این مشکلات، که بر اثر خشکسالیها طولانی تشدید شده درحال حاضر اثرات زیانباری بر تنوع زیستی با اهمیت جهانی و مزایای بیشماری که تالاب برای جوامع محلی فراهم میکند، گذاشته است.
طرح حفاظت از تالابهای ایران با همکاری سازمان محیط زیست، برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) و تسهیلات محیط زیست جهانی (GEF) به منظور رسیدگی به بحران تالابها از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ به اجرا در میآید. این طرح در تالابهای پریشان و ارومیه آغاز شد و تالاب شادگان ابتدا در سال ۸۷ به عنوان سایت تکرار در این طرح پذیرفته شد که در نهایت در سال ۸۹ به عنوان سایت اصلی در نظر گرفته شد.
همچنین طرح زندان جدید آبادان در حریم تالاب بینالمللی شادگان مصوب شد که با مخالفت اهالی محیط زیست مواجه شد.
تالاب بینالمللی شادگان بهدلیل محاصره توسط صنایع فولاد و پتروشیمی در خطر تخریب محیط زیستی نیز است. تالاب شادگان جزو ۱۸ تالاب بینالمللی ثبت شده است، این تالاب در آبان ماه ۱۳۸۳، به خاطر اقدام شهرداری آبادان که ۳۸هزار مترمکعب از زبالههای نفتی منطقه گیسی را از زیر خاک خارج و در تالاب شادگان ریخت، با یک فاجعه زیستمحیطی رو به رو شد.
طی سالهای اخیر با افزایش بهرهبرداریهای کارخانهها و مراکز صنعتی از تالاب، آب تالاب شادگان با آلودگیهای شدید صنعتی و شیمیایی روبرو شده است، و زندگی مردم این منطقه را تحت تأثیر خود قرار داده است. و باعث شیوع بیماریهای عفونی و سرطان گردیده است. همچنین آلودگی آب تالاب به انواع مواد شیمیایی نظیر نیترات و فسفات علاوه بر شور نمودن آب تالاب زیستبوم و پوشش گیاهی و جانوری را نیز در این منطقه تحت شعاع قرار داده است.
تهدیدها و چالشها:
کاهش ورودی آب بهدلیل سدسازی و خشکسالی
ورود پسابهای آلوده صنعتی و کشاورزی
تخلیه زبالههای نفتی و شهری در تالاب
آلودگی شدید آب و خاک به مواد شیمیایی
نابودی تنوع زیستی و زیستگاههای طبیعی
از بین رفتن منابع معیشتی مردم محلی
احداث پروژههای عمرانی در حریم تالاب
گسترش بیابانزایی و افزایش ریزگردها