دلیل شهرت

هنرمند

معمار، شهرساز، فیلمساز، نقاش، خواننده و نوازنده

علت وفات

بیماری

عطاالله امیدوار در سال ۱۳۲۵ در شهر بافت استان کرمان متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در شهر بافت و تحصیلات دورهٔ متوسطه را در کرمان و پس از آن در مدرسهٔ دارالفنون تهران به پایان برد. او از کودکی به موسیقی و آواز گرایش داشت و به همین سبب، مقام نخست آواز در دبیرستان‌های کشور را بدست آورد. او در سال ۱۳۴۵ به دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۵۱ در رشتهٔ معماری از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. وی رسالهٔ پایان دورهٔ خود را زیر نظر محسن هشترودی و منصور فلامکی گذراند.
او در ادامه، به فعالیت‌های موسیقی نیز پرداخت و با تأیید مشیر همایون شهردار، مجوز همکاری با برنامهٔ گل‌ها را بدست آورد. وی در سال ۱۳۵۲ با سعید هرمزی آشنا شد و نزد او به فراگیری نواختن تار و سه‌تار پرداخت. قطعاتی با ساز سعید هرمزی و آواز امیدوار از آن دوران برجای مانده‌است. او همچنین از آموزش‌های آوازِ سلیمان امیرقاسمی نیز بهره برد. وی به خواندنِ اذان در دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی نیز پرداخت و اذان‌هایی را با استناد به شیوه‌های آوازی در دستگاه‌های نوا، همایون و چهارگاه ضبط نمود که از آن میان، اذان او در دستگاه چهارگاه مورد توجه بیشتری قرار گرفت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در فرانسه ادامه داد و از دانشکده معماری بوزار فرانسه با درجهٔ دکترا فارغ‌التحصیل شد.
عطاالله امیدوار به ساخت فیلم‌های کوتاه نیز مبادرت ورزید. نمونه‌هایی از فیلم‌های او در سینما تک موزه هنرهای معاصر تهران، خانه هنرمندان و … به نمایش درآمده است. عباس کیارستمی، آثار سینمایی امیدوار را به روز دانسته و دراین مورد گفته بود: «آنهایی که آثار امیدوار را نمی‌خواهند بفهمند درست همچون کسانی هستند که در گذشته صنعت چاپ را نمی‌فهمیدند».
او در زمینهٔ نقاشی نیز آثاری را از سال ۲۰۰۰ میلادی آغاز کرد. نمایشگاه‌های متعددی در ایران و پاریس از آثار «نقاشی‌های دیجیتالی» امیدوار برپا شده‌است. وی در حیطهٔ عکاسی، مخصوصاً عکاسی ماکت و پرتره نیز فعال بوده و نمایشگاه‌هایی از آثار عکاسی‌اش برگزار شده‌است.
وی همچنین اولین عضو هیئت مدیره کانون مهندسین معمار دانشگاه تهران، عضو مؤسس کانون هنرهای تزئینی ایران و سه دوره کاندیدای نظام مهندسی ایران بوده‌است.