سیروس قایقران (سیروس آبای)
اطلاعات شناسنامه ای
تاریخ تولد: ۱۳۴۰/۱۱/۰۱
تاریخ وفات: ۱۳۷۷/۰۱/۱۸
محل وفات: جاده رشت به تهران
محل دفن: کلویر انزلی
دلیل شهرت
ورزشکار
بازیکن فوتبال (پست هافبک) و مربی تیم‌های کشاورز تهران و مسعود هرمزگانعلت وفات
تصادف/سانحه
در جاده رشت به تهران، حوالی امامزاده هاشم با کامیون حاوی الوار تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش «راستین» گردیدتوضیحات و جزئیات بیشتر
سیروس قایقران فرزند زکریا (پرویز) در ۱ بهمن ۱۳۴۰ در محلۀ کلویر بندر انزلی به دنیا آمد. او از همان کودکی به فوتبال در زمینه‌ای خاکی کلویر روی آورد و به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌ها درآمد. سیروس در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد به‌عنوان یکی از نفرات اصلی در تیم‌های نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارت‌های منحصربه‌فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاه‌های گیلان رساند. او در سالهای ۵۷ تا ۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد ازجمله دوگلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران نمود.
سیروس قایقران در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۱۳۶۶ شادروان دهداری بازوبند پرافتخار کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۱۳۶۷ در جام ملت‌های آسیا در قطر ، تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست‌یافت و در سال ۱۳۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی دربازی‌های آسیایی پکن رساند. سیروس در آن دوران نه‌تنها در ایران بلکه در آسیا و اروپا هم به‌عنوان یک بازیکن استثنایی مطرح گردید و باوجود داشتن پیشنهاد از تیم‌های آلمانی به الاتحاد قطر پیوست. او در سال ۱۳۷۲ به‌عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل‌توجهی به دست آورد و سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد. در سالهای ۱۳۷۷ و ۱۳۷۶ سیروس بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به‌عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد.
سیروس قایقران در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۱۳۶۶ شادروان دهداری بازوبند پرافتخار کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۱۳۶۷ در جام ملت‌های آسیا در قطر ، تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست‌یافت و در سال ۱۳۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی دربازی‌های آسیایی پکن رساند. سیروس در آن دوران نه‌تنها در ایران بلکه در آسیا و اروپا هم به‌عنوان یک بازیکن استثنایی مطرح گردید و باوجود داشتن پیشنهاد از تیم‌های آلمانی به الاتحاد قطر پیوست. او در سال ۱۳۷۲ به‌عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل‌توجهی به دست آورد و سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد. در سالهای ۱۳۷۷ و ۱۳۷۶ سیروس بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به‌عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد.