خسرو سینایی


اطلاعات شناسنامه ای

تاریخ تولد: ۱۳۱۹/۱۰/۲۹
تاریخ وفات: ۱۳۹۹/۰۵/۱۱
محل وفات: بیمارستان امیر اعلم، تهران، ایران
محل دفن:


دلیل شهرت

هنرمند

کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، آهنگساز و نوازنده

علت وفات

بیماری

عفونت ریه و ابتلا به ویروس کرونا

توضیحات و جزئیات بیشتر

خسرو سینایی، ۲۹ دی ۱۳۱۹ در ساری متولد شد. پس از مهاجرت به تهران، در سال ۱۳۳۷ از دبیرستان البرز دیپلم گرفت. پس از آن به اتریش سفر کرد و از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳ به تحصیل در رشتهٔ معماری در دانشکدهٔ فنی وین مشغول شد. او همزمان به تحصیل آهنگسازی در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین پرداخت و پس از آن به تحصیل در رشتهٔ سینما مشغول شد و با دو درجهٔ ممتاز در کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی در سال ۱۳۴۶ از آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین فارغ‌التحصیل شد.
وی از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۶ شاگرد «ویکتور وینکل باور» سرپرست بخش آکاردئون کنسرواتوار وین بود و در کنسرت‌های مختلف به عنوان تکنواز و عضو هیئت ارکستر کنسرواتوار شرکت داشت.
خسرو سینایی در سال ۱۳۴۶ به ایران بازگشت و به مدت پنج سال در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. او همچنین از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۴ نیز با سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران همکاری کرد. او از آن زمان تا سال ۱۳۷۱، به تدریس در رشته‌های کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی، موسیقی فیلم، مستندسازی و … در دانشگاه و مراکز آموزشی و هنری پرداخت. وی نخستین فیلم سینمایی خود را در سال ۱۳۵۸ با نام زنده باد ... ساخت.
خسرو سینایی در طول فعالیت‌های هنری خود بیش از ۱۰۰ فیلم کوتاه و بلند ساخت که افزون بر نویسندگی و کارگردانی، ساخت موسیقی و تدوین برخی از آثارش را نیز بر عهده داشته‌است.
آثار او معمولاً بر پایه مستندهای اجتماعی استوار بودند. سینایی در سال ۱۳۸۷ موفق به دریافت نشان ویژه کشور لهستان از سوی رئیس‌جمهور این کشور شد. او این نشان را به خاطر ساخت فیلم مستند مرثیه گمشده که روایت‌گر مهاجرت هزاران لهستانی به ایران در سال‌های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ است، دریافت کرد.


فیلم سینمایی


جزیره رنگین (۱۳۹۳)
کویر خون (۱۳۸۵)
مثل یک قصه (۱۳۸۵)
عروس آتش (۱۳۷۸)
کوچه پاییز (۱۳۷۶)
در کوچه‌های عشق (۱۳۶۹)
یار در خانه (۱۳۶۶)
هیولای درون (۱۳۶۲)
زنده باد ... (۱۳۵۸)


فیلم مستند


راویان تاریخ (۱۳۸۸)
گواهان تاریخ (۱۳۸۶)
فرش، اسب، ترکمن (۱۳۸۴)
گفتگو با سایه (۱۳۸۴)
آوازهای سکوت (۱۳۸۴)
طرح برنده (۱۳۸۳)
میان سایه و نور (۱۳۸۱)
عبور از نمی‌دانم (۱۳۸۱)
کوچه پائیز (مستند داستانی بلند ۱۳۷۵)
قصه کوتاهی چندهزار ساله (۱۳۷۲)
به کوه مهربان بیندیش (۱۳۷۲)
گیزلا (۱۳۷۲)
آخرین حلقه زنجیر (۱۳۷۰)
سرِ مرز (۱۳۷۰)
ابر شهر پیر (۱۳۶۴)
سفر به تاریخ (۱۳۶۴)
نقاشی مدرن ایران (۱۳۵۶)
زن دیروز، زن امروز (۱۳۵۶)
تهران امروز، تصاویر یک شهر (۱۳۵۶)
جناب دماوندی (۱۳۵۳)
حسین یاوری (۱۳۵۲)
مصور الملکی (۱۳۵۱)
مرثیه گمشده (۱۳۴۹–۱۳۶۲)
سردی آهن (۱۳۴۹)
پرستش (۱۳۴۹)
یک سرزمین، یک روز، یک راه (۱۳۴۸)
آن سوی هیاهو (۱۳۴۷–۱۳۴۸)
سال هنر ایران (۱۳۴۷)
آوائی که عتیقه می‌شود (۱۳۴۶)


تألیفات


فیلمنامه صورتگران عصر خون، ۱۳۸۱
فیلمنامه سپیدجامه، ۱۳۸۲
فیلمنامه عروس آتش، ۱۳۸۳
تاول‌های لجن، ۱۳۴۲. ناشر: گالری هنر جدید. (مجموعه شعر)
ترانه شاپرک‌های سفید، ۱۳۹۱. ناشر: نشر امرود. (مجموعه شعر)
اتاق صورتی‌، ۱۳۹۴. ناشر: نشر امرود. (مجموعه شعر)


ترجمه


جلوه‌های ویژه تصویری در سینما و تلویزیون. ترجمه از انگلیسی، ۱۳۶۷
سینمای بعد از کمونیسم (ترجمه مقالات انگلیسی. ۱۳۷۷)
فیلمسازان بزرگ جهان (انتخاب و ترجمه از متن انگلیسی ۱۳۸۸)
سیاحت و ماجراهای من در ایران. نوشته آرمین و مبری. ترجمه از متن آلمانی


جایزه ها


جایزه «بهترین فیلم صنعتی» از جشنواره فیلم‌های صنعتی برای فیلم «آخرین حلقه زنجیر» (۱۳۸۴)
نشان «هنرمند با افتخار» از وزارت فرهنگ جمهوری لهستان برای فیلم مرثیه گمشده (۲۰۱۰)
نشان ویژه «صلیب شوالیه جمهوری لهستان» از سوی رئیس‌جمهور لهستان برای فیلم مرثیه گمشده (۲۰۰۸)
جایزه انجمن بین‌المللی منتقدان فیلم (فیبرشی) به فیلم عروس آتش در جشنواره بین‌المللی فیلم کارلوی واری جمهوری چک
سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «عروس آتش» (۱۳۷۸)
لوح زرین بهترین کارگردانی در دومین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «هیولای درون» (۱۳۶۲)
برنده جایزه گلدان بلورین انجمن مبارزان ضد فاشیسم در جشنواره کارلوی جمهوری چک برای فیلم زنده باد... (۱۹۸۰)
مجسمه شهر فرنگ آرشیو فیلم ایران برای فیلم «آن سوی هیاهو»، تهران (۱۳۴۷)
دیپلم افتخار هیئت داوران بین‌المللی در دومین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان، برای فیلم «آن سوی هیاهو»، تهران(۱۳۴۷)
جایزهٔ فارغ‌التحصیلی آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی (وین - اتریش) به فیلم «ماهیگیری» (۱۳۴۶)

مطالعه بیشتر


نقل قول ها و پیام های مرتبط

انالله و انا الیه راجعون

درگذشت کارگردان توانمند و پیشکسوت کشورمان مرحوم خسرو سینایی، موجب تأثر و تألم خاطر شد.

این هنرمند که در طول حیات هنری خود با تعلق خاطر به فرهنگ ملی و اسلامی و درک عمیق از شرایط و دغدغه‌های جامعه، مستندهای اجتماعی فاخری تولید کرد و کارنامه ماندگاری از خود باقی گذاشت.

اینجانب ضمن ابراز همدردی با خانواده محترم آن مرحوم، این ضایعه را به علاقه‌مندان و دوستداران ایشان به ویژه جامعه هنری کشور تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند بزرگ برای ایشان علوّ درجات و برای عموم بازماندگان صبر و سلامتی مسألت دارم.