جلیل تجلیل
اطلاعات شناسنامه ای
تاریخ تولد: ۱۳۱۳
تاریخ وفات: ۱۴۰۳/۰۶/۱۲
محل وفات: تهران، ایران
محل دفن:
دلیل شهرت
دانشمند/عالم
استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی و دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، پژوهش‌گر ادبیات، مصحح و مترجمعلت وفات
کهولت سن
توضیحات و جزئیات بیشتر
جلیل تجلیل در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در تبریز زاده شد.
تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و به خاطر علاقه‌مندی به تحصیل علوم دینی به حوزه علمیه شهر تبریز وارد شد و به کسب فیض از علمای آن سامان پرداخت. بعد از آن به علت اشتیاق به تحصیل وارد دانشکده ادبیات شد. وی همچنین همزمان با تحصیل در دانشگاه در حوزهٔ علمیه و تهران به فراگیری فلسفه، منطق، صرف و نحو پرداخت.
در سال ۱۳۳۴ لیسانس ادبیات فارسی را از دانشگاه تبریز اخذ کرد. در این دوره ار محضر اساتیدی چون عبدالرسول خیامپور، قاضی طباطبایی، ادیب طوسی و احمد ترجانی‌زاده بهره برد. او در سال ۱۳۴۹ وارد دانشکده ادبیات و علوم انسانی شد و درجهٔ کارشناسی ارشد و دکتری را از دانشگاه تهران اخذ کرد.
وی که از نسل استادان پیشکسوت دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به شمار می‌آمد و حشر و نشری با شعرا و ادبای هم‌عصر خود به ویژه استاد شهریار (۱۲۸۵ تا ۱۳۶۷) داشت، علاوه بر تدریس و تحقیق و تالیف، مسئولیت‌هایی نیز داشت؛ ریاست کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، مدیر گروه زبان فارسی دانشگاه تهران و عضو شورای پژوهشی دانشگاه تهران برخی از این مسئولیت‌ها بود.
وی از علاقه‌مندان تحصیل به علوم دینی بود و نیروی عشق او را در جوانی راهی حوزه علمیه تبریز کرد. پس از آن نیز با شوق فراوان پا به دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز گذاشت و یادگیری را آغاز کرد. استاد تجلیل اواخر دهه ۴۰ به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آمد و در کنار آموختن از اساتید دانشگاه تهران، در حوزه‌های علمیه قم و تهران، فلسفه، منطق و صرف و نحو آموخت.
استاد تجلیل از اعضای هیأت ممیزه و کمیته تخصصی دانشگاه تهران، شورای گسترش دانشگاه‌های کشور، کمیته تخصصی هنر و معماری دانشگاه تهران، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور هم بود.
اسرارالبلاغه (تألیف)، معانی و بیان، جناس در پهنه ادب فارسی، نقشبند سخن، فنون و صنایع ادبی، الغدیر (ترجمه)، معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح) و کتاب‌داری نوین در اسلام بخشی از بی‌شمار آثار اوست.
وی مقالات فراوانی در نشریات داخلی و بین‌المللی معتبر منتشر کرده و در همایش‌هایی چون صورت‌گری شعر صائب تبریزی، صورت‌گری در شعر مولوی، فرهنگ همگانی مثنوی مولوی و عصر تخیل و تصویر در شعر فارسی حضور داشته‌اند.
از افتخارات استاد جلیل تجلیل، دریافت مدال درجه اول رتبه اولی دانش‌نامه لیسانس از وزارت فرهنگ، لوح تقدیر وزیر فرهنگ و آموزش عالی و لوح تقدیرنامه وزارتی به مناسب عضویت در مجله بین‌المللی زبان و ادبیات فارسی است. همچنین این استاد پیشکسوت در سال ۸۵ به عنوان چهره ماندگار معرفی شد.
تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و به خاطر علاقه‌مندی به تحصیل علوم دینی به حوزه علمیه شهر تبریز وارد شد و به کسب فیض از علمای آن سامان پرداخت. بعد از آن به علت اشتیاق به تحصیل وارد دانشکده ادبیات شد. وی همچنین همزمان با تحصیل در دانشگاه در حوزهٔ علمیه و تهران به فراگیری فلسفه، منطق، صرف و نحو پرداخت.
در سال ۱۳۳۴ لیسانس ادبیات فارسی را از دانشگاه تبریز اخذ کرد. در این دوره ار محضر اساتیدی چون عبدالرسول خیامپور، قاضی طباطبایی، ادیب طوسی و احمد ترجانی‌زاده بهره برد. او در سال ۱۳۴۹ وارد دانشکده ادبیات و علوم انسانی شد و درجهٔ کارشناسی ارشد و دکتری را از دانشگاه تهران اخذ کرد.
وی که از نسل استادان پیشکسوت دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به شمار می‌آمد و حشر و نشری با شعرا و ادبای هم‌عصر خود به ویژه استاد شهریار (۱۲۸۵ تا ۱۳۶۷) داشت، علاوه بر تدریس و تحقیق و تالیف، مسئولیت‌هایی نیز داشت؛ ریاست کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، مدیر گروه زبان فارسی دانشگاه تهران و عضو شورای پژوهشی دانشگاه تهران برخی از این مسئولیت‌ها بود.
وی از علاقه‌مندان تحصیل به علوم دینی بود و نیروی عشق او را در جوانی راهی حوزه علمیه تبریز کرد. پس از آن نیز با شوق فراوان پا به دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز گذاشت و یادگیری را آغاز کرد. استاد تجلیل اواخر دهه ۴۰ به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آمد و در کنار آموختن از اساتید دانشگاه تهران، در حوزه‌های علمیه قم و تهران، فلسفه، منطق و صرف و نحو آموخت.
استاد تجلیل از اعضای هیأت ممیزه و کمیته تخصصی دانشگاه تهران، شورای گسترش دانشگاه‌های کشور، کمیته تخصصی هنر و معماری دانشگاه تهران، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور هم بود.
اسرارالبلاغه (تألیف)، معانی و بیان، جناس در پهنه ادب فارسی، نقشبند سخن، فنون و صنایع ادبی، الغدیر (ترجمه)، معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح) و کتاب‌داری نوین در اسلام بخشی از بی‌شمار آثار اوست.
وی مقالات فراوانی در نشریات داخلی و بین‌المللی معتبر منتشر کرده و در همایش‌هایی چون صورت‌گری شعر صائب تبریزی، صورت‌گری در شعر مولوی، فرهنگ همگانی مثنوی مولوی و عصر تخیل و تصویر در شعر فارسی حضور داشته‌اند.
از افتخارات استاد جلیل تجلیل، دریافت مدال درجه اول رتبه اولی دانش‌نامه لیسانس از وزارت فرهنگ، لوح تقدیر وزیر فرهنگ و آموزش عالی و لوح تقدیرنامه وزارتی به مناسب عضویت در مجله بین‌المللی زبان و ادبیات فارسی است. همچنین این استاد پیشکسوت در سال ۸۵ به عنوان چهره ماندگار معرفی شد.